سحرگاه روز دوشنبه چهار بهمن ١۳۸٩، جانیان رژیم جمهوری اسلامی دو زندانی سیاسی دیگر؛ جعفر كاظمي و محمد علي حاج آّقايي را مخفیانه در زندان اوین به کام مرگ فرستادند. رژیم، جعفر كاظمي و محمد علي حاج آّقايي را به دنبال قیام مردم در سال هشتاد و هشت به اتهام ارتباط و همکاری با سازمان مجاهدین خلق دستگیر و به همین "اتهام" برای شان حکم مرگ صادر کرد. محمد علي حاج آّقايي از زندانیان سیاسی دهه شصت بود که چند سالی را در آن دهه به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین خلق در زندان گذرانده بود.
رژیم جمهوری اسلامی از بدو شکل گیری، از شکنجه و اعدام به مثابه ابزاری برای ادامه حیات خود، مقابله با بحران های سیاسی و اجتماعی و عقب راندن روحیه مبارزاتی توده های مردم استفاده کرده است. با افزایش نارضایتی و اعتراض در جامعه، اعدام های سیاسی را افزایش می دهد. قیام مردم در سال هشتاد و هشت ضریه مهلکی به رژیم، "اقتدار" و یکپارچگی آن وارد کرد. رژیم برای مهار این ضربه و بحرانی که می رفت به فروپاشی آن بیانجامد، به انتقام از مردمی که به خیابان ها آمده بودند، ده ها نفر را به قتل رساند، هزاران تن را دستگیر و شکنجه و شماری از آنها را با اتهامات ساختگی به اعدام محکوم کرد. رژیم می خواهد ترس و حشتی که مردم در وجود آن ایجاد کرده اند، با اعدام فرزندان شان، به درون خود آنها برگرداند.
کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید) ضمن اظهار تنفر و انزجار از اقدام جنایت کارانه اعدام جعفر کاظمی و محمدعلی حاج آقائی، اطمینان دارد که اعدام ها و بگیر و به بندها مانع ادامه مبارزه توده های رنج کشیده و ستم کشیده مردم ایران علیه جانیان حاکم و برچیدن بساط حکومت و جنایات آنها نخواهد شد.
کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید) ۴ بهمن ١٣۸٩ برابر با ۲۴ژانویه ٢٠١١