مادر قائدی، مادر حاجیه سجودی، بعد از یک سال مبارزه با صدمات ناشی از دو سکته قلبی و مغزی، روز دهم دیماه ١٣٩٨، جهان ما را در تهران گذاشت و گذشت. مادر قائدی، از نخستین مادرانی بود که بعد از اعدام دو پسرش جواد و صادق و عروساش منیره هاشمی، در سالههای اولیه دهه شصت، پایش به خاوران باز شد. وی، تا زمانی که از یک سال پیش به دلیل بیماری در منزل خانهنشین شد، به مدت نزدیک به چهل سال میان خانه و خاوران در رفت و آمد بود. مادر قائدی همراه دیگر ماداران خاوران، با رنج بسیار در چهل سال گذشته، پا به پای هم در مقابل زورگوئیها و سرکوبگریهای جمهوری اسلامی و عوامل امنیتی آن ایستادند و اجازه نداند که به خاوران دست درازی کنند.
متاسفانه، مادران خاوران، یکی بعد دیگری بیمار شده و یا از میان ما رفتند. اما خاوران، پرچم مبارزات دادخواهانه آنها هنوز برافراشته است و نوری است که همچنان برتارک جنبش دادخواهی ایران، روشنایی می تابند.
کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید) یاد مادر مبارز قائدی را گرامی میدارد و فقدان وی را به خانوادهی خاوران، به جنبش دادخواهی ایران و به خانواده قائدی، یویژه رفیق مبارزمان مرسده قائدی، تسلیت میگوید.
کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)
١٠ دی ١٣٩٨ برابر با ٣١ دسامبر ٢٠١٩