فعال کارگری رضا درخشان رئیس سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه زندانی شد

دوشنبه ١٣دی ١٣۸٩ برابر با ٣ ژانویه ٢٠١١

www.kanoon-zendanian.org

رضا رخشان صبح روز دوشنبه سیزدهم دیماه ١٣۸٩ برای گذراندن حکم شش ماه زندان خود در زندان قجر دزفول زندانی شد. سندیکای نیشکر هفت تپه طی انتشار اطلاعیه زیر خواهان آزادی او و سایر کارگران زندانی شده است.

اطلاعیه سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه:

رضا رخشان رئیس هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه که قبلا از سوی شعبه ۱٣ تجدیدنظر اهواز به اتهام نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی به شش ماه زندان محکوم شده است، صبح امروز جهت اجرای حکم به شعبه اجرای احکام دادسرای شوش مراجعه کرد و از آنجا راهی زندان فجر دزفول شد. لازم به گفتن است که در کیفرخواست، مقاله «ما یک خانواده هستیم» مطرح بود که دادگاه بدوی رای به برائت ایشان داد، اما در دادگاه تجدیدنظر رای برائت رضا رخشان را به شش ماه زندان تغییر دادند و دلائل آنرا این چنین توضیح می دهند.

- ارتباط وی با رادیو ندا و رادیو دویچه وله

- بیان مطالب کذب (منظور اعلام عدم مرخصی دادستان به خانواده های کارگران زندانی) بمنظور تشویش اذهان عمومی

- افتتاح یک حساب بانکی بمنظور کمک گرفتن از موسسات دولتی و اپوزیسیون (اعلام شماره حساب از طرف یکی از کارگران که عمل فردی ایشان بوده است. این شماره حساب هیچ ربطی به رضا رخشان نداشته است).

در ادامه ی این اطلاعیه آمده است: هیچکدام از این اتهامات در کیفرخواست رضا رخشان نبوده است. مسئله مصاحبه بارادیو ندا و رادیو دویچه وله در پرونده دیگری بنام تبلیغ علیه نظام مطرح بوده است که متاسفانه این موارد به اتهامات ایشان در این پرونده هم افزوده شده است که خلاف قانون است.

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ضمن محکوم کردن این حکم ناعادلانه، خواهان آزادی آقای رضا رخشان و تمامی کارگران زندانی منجمله بهروز نیکوفرد، علیرضا سعیدی و بهروز ملازاده و تمامی کارگرانی شده است که برای حقوق کارگری خود زندانی شده اند.

یادداشت رضا رخشان: ما یک خانواده هستیم

ما یک خانواده هستیم

پس از دستگیری و زندانی کردن بخشی از اعضاء هیأت مدیره سندیکای هفت تپه متأسفانه اعمال فشار از جانب مقامات به کارگران و خانوادههای آنان افزایش یافته است. همکاران ما را از کار اخراج کردهاند و به خانوادههای آنان نیز گفتهاند که به دلیل افتتاح حساب و دریافت کمک مالی از طرف رئیس سندیکا هیچگونه مرخصی به کارگران زندانی تعلق نخواهد گرفت. اینگونه اقدامات از جانب مقامات قضائی و دولتی و مسئولین شرکت نه تنها مغایر با موازین انسانی است، بلکه همچنین با موازین قانونی کشور نیز مغایرت دارد.

در هیچ کدام از قوانین جزائی و کیفری مرخصی زندانی به اعمال پیش از دستگیری موکول نشده است. بهخصوص آنکه این اعمال کاملاً در چهارچوب قوانین رایج کشور صورت گرفته باشد. باز کردن یک حساب بانکی در یک بانک داخل کشور و اعلام رسمی و علنی آن در هیچ قانونی جرم به حساب نمی آید. اکنون قاضی پرونده با چنین بهانههایی مانع مرخصی کارگران زندانی میشود و به این وسیله هم به زندانیان و هم به خانوادههای آنان فشاری وارد میکند که بر خلاف موازین قانونی است. افتتاح یک حساب بانکی دستاویزی است برای اعمال فشار و اگر هم این حساب وجود نداشت، باز هم قاضی بهانه دیگری برای این کار پیدا می کرد. همچنان که در روزهای اخیر به تلاشهایی هم که برای جمع آوری کمک مالی برای خانوادههای زندانیان شدهاند نیز گیر داده اند. این رسم و رسوم حتی در تاریخ اسلام هم بی سابقه است. کارگران هفت تپه خواهان قطع فوری این فشارها بر خانواده زندانیان و دادن اجازه دیدار زندانیان از خانوادههای خود هستند.

از طرف دیگر لازم میدانم تأکید کنم که علی نجاتی رئیس هیئت مدیره سندیکای ما است. ایشان بر مبنای قوانین رایج کشوری کاملاً و بدون هیچگونه مانعی حق افتتاح حساب بانکی را داشته و دارند. وجود نظرات متفاوت در این باره در سندیکا، مثل همه موارد دیگر، مسأله ای است در درون خانواده کارگری و هیچ خللی در مبارزه مشترک اعضاء سندیکا برای یک زندگی بهتر وارد نمی کند. این اختلاف نظرها مانع از آن نیست که اعضاء سندیکا یکدل و همزبان حقوق حقه خود را طلب کنند. همه مخالفین اتحاد کارگران بدانند که حق سوءاستفاده از اینگونه اختلاف نطرات را نخواهند داشت و ما کارگران چنین امکانی را برای آنان فراهم نخواهیم کرد و خود این اختلاف نظرات را به بهترین شکلی حل خواهیم کرد. چراکه مادردرون یک خانواده هستیم.

آزادی کارگران زندانی هفت تپه و همچنین سایر کارگران زندانی خواست همه ما است. همبستگی وسیع کارگران واحدهای دیگر و تشکلهای کارگری در روزهای اخیر نشان داد که این خواست همه فعالین کارگری است. ما یکبار دیگر بر این خواست پافشاری نموده و اعلام میکنیم که مقامات بهتر است به جای اعمال فشار بر کارگران و خانوادههای آنان، مطالبات برحق ما را پاسخ دهند. ما دستمزد مناسبی میخواهیم که به طور مرتب در ازاء کار ما پرداخت شود و برای خانوادههای ما امکان یک زندگی شرافتمندانه را فراهم کند. ما آینده امنی برای فرزندان خود میخواهیم که مشاغل پدرانشان در خطر از بین رفتن قرار گرفته است. ما بهداشت مناسب، امکانات آموزشی مناسب، مسکن مناسب و زندگی همراه با حداقل تفریحات لازم را میخواهیم. زندان و فشار پاسخ این مطالبات نیست.

۲۷/آذر/۱٣٨٨
رضارخشان