حضور چند زن در بنای یادبود رزا لوکزامبورگ بیاد عزیزان جان سپرده خود در دهه ۶٠

نوشته گروهی چند زن ایرانی از دیدارشان بر مزار رزا لوگزامبورگ, ٢٠ آذر ١٣٨٩

سالهاست که بنای یاد بود رزا که کمتر کسی به آنجا میرود، میعادگاه چندین تبعیدی ایرانی شهر برلن است. به آنجا میرویم، گل ها را درمیان حروف نام "رزا لوکزامبورگ" میگذاریم و روی بنا را با گل پر می کنیم و چند گل نیزبه یاد رزا و عزیزانمان در کانال میاندازیم.

امسال هم مثل سالهای پیش برای گرامی داشت یاران مان به بنای یاد بود "رزا لوکزامبورگ" رفتیم. هر سال در دوم و پنجم دسامبر به آنجا می رویم. دوم دسامبر سال روز کشته شدن حسن جهانگیری است که روز ١١ آذر ٦٢ تیرباران شد و پنجم دسامبر روزیست که خبر کشته شدن رضا عصمتی را شنیدیم. او در کشتار سال ٦٧ همراه هزاران نفر دیگر اعدام شد.

این بنا در امتداد کانال آب برلن که از میان پارک زیبای "تیر گارتن " می گذرد و در کنار پلی که دو سوی پارک را به هم وصل می کند، ساخته شده است. روی دیوار مقابل این بنا، در دیباچه یی می خوانیم:

" در شب ١٥ ژانویه ١٩١٩، دکتر رزا لوکزامبورگ و دکتر کارل لیبکنخت به دست سربازان و افسران گارد سواره نظام مورد ضرب وشتم قرار گرفته و کشته شدند. رزا لوکزامبورگ تا حد مرگ مضروب شد و جسد او پس از مرگ، به دست قاتلانش در این نقطه به آب افکنده شد. اندکی بعد دکتر کارل لیبکنخت به گلوله بسته شد؛ درکنار "دریاچه جدید" در چند متری شمال همین مکان. درآن مکان هم بنای یادبود وی ساخته شده است.

مبارز سوسیالیست رزا لوکزامبورگ ، در مبارزه علیه سرکوب، حکومت نظامی و جنگ، قربانی مرگی سیاسی گردید که نتیجهی یک توطئه مزورانه بود.

تحقیر زندگی و اعمال خشونت علیه انسان ها، نمایش گر تواناییهای برخی انسانهاست در اعمال رفتار غیرانسانی. این رفتار غیر انسانی نمی تواند و نباید وسیله ای برای حل اختلافات باشد و به عنوان راه حل مورد استفاده قرار گیرد. برلن ١٩٨٧"

سالهاست که بنای یاد بود رزا که کمتر کسی به آنجا میرود، میعادگاه چندین تبعیدی ایرانی شهر برلن است. به آنجا میرویم، گل ها را درمیان حروف نام "رزا لوکزامبورگ" میگذاریم و روی بنا را با گل پر می کنیم و چند گل نیزبه یاد رزا و عزیزانمان در کانال میاندازیم. خاطره تعریف میکنیم. و هر بار به مادران، پدران، همسران و فرزندانی میاندیشیم که سالهاست در گورهای بی نام و نشان و خاورانها دنبال عزیزان خود میگردند. و با وجود سرکوب و توهین ماموران امنیتی و پاسداران، برای زنده نگاهداشتن خاطره و یاد عزیزان خود، همچنان پیگرانه و خستگی ناپذیر به گورستانها میروند.

 این بار کانال یخ زده بود. گلهای سرخ روی یخها جلوهی دیگری داشت. سرما بیداد میکرد. دوستی و محبت اما گرما بخش گروه ما بود.

ما فراموش نکرده و هرگز فراموش نخواهیم کرد.

میهن، فریده، میترا، طاهره، گلی، گیتی، مهنوش، فریده، مهوش دسامبر ٢٠١٠

منبع: شهرازدنیوز