راهپیمایی سراسری در تونس برای سرنگونی آخرین بقایای دیکتاتوری

با شعار سرنگونی دولت، نخستین گروه هزار نفره از راهپیمایان صبح یکشنبه وارد پایتخت تونس شدند. گروههای دیگر به سوی پایتخت در حرکت هستند. "کاروان آزادی" روز شنبه از شهرهای مختلف آغاز شده است. یمن نیز دستخوش ناآرامی است.به گزارش دویچه وله، صدها نفر از معترضان به دولت موقت تونس روز شنبه (۲ بهمن / ۲۲ ژانویه) از مناطق مختلف فقیرنشین تونس به سوی پایتخت حرکت کردند و صبح یکشنبه به تونس، پایتخت، رسیدند. آنها در حالی که شعار "مردم آمدهاند تا دولت را سرنگون کنند" را میدادند، به خیابانهای پایتخت ریختند.

نقش کلیدی اتحادیه کارگری تونس

به گزارش خبرگزاری فرانسه، از میان این گروه حدود یکهزار نفره که خود را "کاروان آزادی" مینامیدند، پیرمردی بنام محمد لیانی که پرچم تونس را در دست داشت، دولت موقت را «آخرین بقایای دیکتاتوری» نامید که باید برکنار شود. گروه "کاروان آزادی"، تشکلی است که پس از خروج رئیس جمهوری پیشین از کشور شکل گرفته است.

سازماندهی این راهپیمایی اتحادیهی سندیکاهای کارگری تونس (UGTT) است. این اتحادیه نقشی کلیدی در سازماندهی چندین تظاهرات اعتراضی و سقوط دولت زینالعابدین بنعلی داشته است.

این اتحادیه نخست شرکت در دولت ائتلافی موقت به نخستوزیری محمد غنوشی را پذیرفت، ولی چندی بعد از این ائتلاف خارج شد. اتحادیه کارگری دولت موقت را متهم میکند، به طور عمده با عاملان و حزب دولت پیشین همکاری دارد.

محمد غنوشی بیش از ۱۱ سال است که مقام نخستوزیری در تونس را برعهده دارد. وی وعده برگزاری نخستین انتخابات دمکراتیک در تونس را داده است. اتحادیه اروپا و آمریکا مقامات مسئول تونس را فراخواندهاند، دست به اصلاحات گستردهی دمکراتیک در کشور بزنند.

نطفهی شورش موسوم به "انقلاب یاس" در مناطق مرکزی و فقیرنشین تونس شکل گرفت. راهپیمایی "کاروان آزادی" صبح شنبه از ۲۸۰ کیلومتری جنوب پایتخت در منطقهی "منزل بوتین" به سوی تونس آغاز شد. در حین راهپیمایی مردم هر چه بیشتر به راهپیمایان پیوستند.

به گفتهی سازماندهندگان این راهپیمایی، "منزل بوتین" محل آغاز "انقلاب یاس" تونس است. در این محل برای نخستین مرتبه تظاهرکنندگان مورد اصابت گلولههای پلیس قرار گرفتند. شورش برخاسته از این منطقه به سراسر کشور سرایت کرد و بالاخره منجر به خروج حاکم دیکتاتور، زینالعابدین بنعلی، از کشور شد.

موج "انقلاب یاس" تونس به دیگر کشورهای عرب نیز سرایت کرده است. ناآرامی و اعتراض به شرایط حاکم بر کشورهای عربی، مردم کشورهای این منطقه، از جمله تاکنون مصر، اردن، الجزایر و یمن را به خیابانها کشانده است. آنها خواهان تغییرات دمکراتیک هستند.